Huilbaby’s: hoe ga je ermee om?

Wat is een huilbaby?

Wanneer een baby minimaal drie weken, drie dagen per week en drie uur per dag huilt, dan spreken we van een huilbaby. Ter vergelijking: een ‘normale’ baby huilt ook nog zo’n anderhalf uur per dag. Rond een leeftijd van zes weken bereikt een ‘normale’ baby een piek. Vanaf dat moment neemt het huilen af.

Welke symptomen heeft een huilbaby?

Huilbaby’s zijn aan verschillende kenmerken te herkennen. Het kindje hoeft echter niet alle symptomen te vertonen om een huilbaby te zijn. Een ‘normale’ baby met enkele van onderstaande kenmerken hoeft ook niet een huilbaby te zijn.

• Huilt niet alleen, maar krijst ook veel (vaak meer dan dat hij huilt).
• Huilt niet communicatief: de baby heeft geen of nauwelijks verschillende huilbuien om aan te geven wat hij wilt: eten, slaap of aandacht.
• Moeilijk te troosten wanneer hij eenmaal overstuur is.
• Heeft vaak hoofdpijn, waarschijnlijk door het krijsen. Vaak beweegt de baby dan ook net zo lang totdat het hoofdje tegen een leuning aan rust om de pijn te verlichten.
• Actief en (over)beweeglijk.
• Schrikt snel.
• Snel afgeleid.
• Kan slecht tegen verandering.
• Het lichaampje van de baby is vaak erg stijf. Hij gaat vaak liggen in een voorkeurshouding, waar hij nauwelijks uit is te krijgen. Strekken of in de foetushouding gaan liggen, gaan moeilijk.
• Z’n buikje is hard.

Welke oorzaken heeft het vele huilen?

De oorzaken voor het vele huilen kunnen zeer verschillend zijn. Bij 90% van de baby´s wordt helaas geen oorzaak gevonden. Gelukkig verdwijnt het huilgedrag bij de meeste van deze baby´s wel naarmate ze ouder worden. Ze groeien erover heen. Van de 10% waar er wel oorzaken worden gevonden, zijn dit de meest voorkomende:

Factoren uit de omgeving

Het huilen kan het gevolg zijn van een problematische zwangerschap of bevalling. Stress is een belangrijke factor waardoor een baby gaat huilen. Deze stress kan veroorzaakt worden door teveel licht-, pijn- en geluidsprikkels na de geboorte. Maar ook wanneer een kind in het ziekenhuis moet blijven en wordt gescheiden van zijn moeder, bijvoorbeeld doordat hij onderzocht moet worden of in de couveuse moet liggen, kan stress ontstaan door scheidingsangst.

Lichamelijke en geestelijke factoren

Kinderen met een lichamelijke of geestelijke stoornis zijn vaker huilbaby’s. Handicaps, aan autisme verwante stoornissen, syndromen als het KISS-syndroom, allergieën, onrijpe darmen, liesbreuk, reflux (het terugstromen van maaginhoud in de slokdarm), spruw (een infectie van het mondslijmvlies door een gist) en infecties zorgen eveneens voor een toenemend huilgehalte.

Gezinsfactoren

Factoren die de ouders voorzien van stress, werken door op het stressniveau van hun baby met huilbuien als gevolg. Hierbij kan je denken aan:

• Financiële zorgen
• Jaloers broertje of zusje
• Echtelijke ruzies
• Problemen of onzekerheid over het opvoeden van een kind

Welke aanpak vereist een huilbaby?

Helaas gebeurt het wel eens dat Kind en Gezin je naar huis stuurt met de opmerking dat het huilen vanzelf over gaat. De diagnose huilbaby blijft uit. Onderstaande aanpak tegen het huilen werkt vaak ook prima bij een ‘gezonde’ baby. Het is dus sowieso nuttig om jezelf enkele algemeenheden eigen te maken.

Houd een huildagboek bij

Ben je inderdaad naar huis gestuurd door het consultatiebureau, maar ben jij er niet gerust op? Vertrouw dan op je eigen intuïtie. Nu je weet hoeveel een normale baby huilt, kan het nuttig zijn een huildagboek bij te houden. Op deze manier krijg je inzicht in het feitelijke huilgedrag van je kind. Dit is niet alleen fijn voor je eigen overzicht, maar helpt ook in gesprek met Kind en Gezin, de huisarts of de kinderarts.

Zorg goed voor jezelf

Een eeuwig krijsend kind kan ervoor zorgen dat jij ook weleens zou willen krijsen. Af en toe moet dit ook kunnen: gooi je emoties eruit op het moment dat je even zonder je baby bent. Probeer ook vooral gezond te blijven eten en te slapen, hoe moeilijk dit laatste ook is.

Schakel eventueel hulp van derden in, zodat je wat extra uurtjes kunt slapen. Desnoods overdag. Behalve bij familie en vrienden zijn er bovendien genoeg hulpinstanties waar je terecht kunt. Ook belangrijk: blijf de relatie met je partner koesteren. Het blijkt moeilijk van elkaar te genieten als je samen in hetzelfde huis gek wordt. Die hulp van derden kun je dus ook inschakelen om even met zijn tweeën een middagje iets leuks te doen.

Blijf je kind liefde geven

Soms kun je weleens moe worden van het gehuil en je baby willen negeren. Doe dit niet, je baby huilt niet om z’n zin door te drammen, maar heeft behoefte aan troost.

Hoe je het best kan troosten, verschilt per kind. Wel is het belangrijk om te achterhalen welke manier werkt voor jouw kleintje en deze vol te houden. Snelle afwisseling in een aanpak is vaak ongunstig. Werkt een aanpak niet binnen twee minuten, wissel deze dan niet direct af, maar wacht even iets langer om te kijken of het nog gaat werken.

Rust en regelmaat

Huilbaby’s zitten in een vicieuze cirkel: door het vele huilen worden ze ontzettend moe en krijgen ze hoofdpijn. Hierdoor raken ze weer overprikkeld en huilen ze nog meer. Het belangrijkste voor zo’n kindje, en eigenlijk voor ieder kind, is rust en regelmaat.

Een goede manier om rust te bewerkstelligen is door hem in te bakeren. Met behulp van doeken wikkel je de baby van top tot teen in. Inbakeren is een manier om het huilen van de baby te verminderen en meer en beter te laten slapen. Of andersom: doordat het kind beter slaapt, zal het huilen verminderen. Door middel van inbakeren valt de baby gemakkelijker in slaap. De slaap is bovendien ook vaak dieper en langer. Door het inwikkelen van voeten en schouders, wordt de beweging beperkt. Zo kan het kind zich makkelijker overgeven aan de slaap en maakt hij zichzelf niet steeds wakker.

Zorg daarbij voor een vaste structuur. Het kleintje moet op gezette tijden te eten krijgen, slapen, in bad gaan enzovoort.

Schud je baby nooit!

Het is helemaal niet vreemd dat je als ouder wanhopig kan worden als je baby veel huilt of maar niet stopt met huilen. Helaas blijkt uit onderzoek dat 1 op de 20 ouders zijn kind wel eens schudt, smoort of slaat als het niet stopt met huilen. Dit is geen oplossing en de gevolgen zijn niet te overzien.

Waarschijnlijk zullen ouders hun baby niet bewust schade toe willen brengen, maar handelen zij uit frustratie en onmacht. Zoek hulp als het je teveel dreigt te worden. Schud je baby nooit!

Hoe kan de omgeving helpen?

Ouders van een huilbaby hebben behoefte aan steun vanuit de omgeving. Ze worden vaak overstelpt met algemene, goedbedoelde raadgevingen. Deze helpen echter vaker niet dan wel, doordat ze niet aangepast zijn aan de specifieke situatie.

Als familie of vriend bied je de beste steun door begrip te tonen. Te vaak gebeurt het dat de omgeving veroordeelt of de situatie niet serieus neemt. De ouders kunnen hierdoor in een sociaal isolement raken. Probeer als betrokkene dus vooral te luisteren en af en toe wat werk uit handen te nemen.