Een ingeleide bevalling die snel vorderde

Geprimed

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd ik eerst geprimed. Dat wil zeggen dat de baarmoedermond week werd gemaakt, waardoor ik zonder problemen ontsluiting zou kunnen krijgen bij het inleiden van de bevalling.

De volgende dag, woensdag, had ik bij controle al 2 centimeter ontsluiting en mochten de vliezen gebroken worden. Helaas was er op dat moment geen verloskamer vrij, en wachtten ze nog even met het breken van de vliezen. Ik was erg teleurgesteld dat ik daarom nog een dagje moest wachten.

De bevalling ingeleid

Donderdagochtend, 23 oktober, was er eindelijk een verloskamer vrijgekomen. Daar werd ik ’s ochtends om 04.30 uur naartoe gebracht. Eerst werd er een CTG-scan gemaakt om de baby te controleren. Alles zag er gelukkig prima uit, dus om 05.52 uur werden eindelijk de vliezen gebroken en werd ik ingeleid.

Weeën opvangen

De weeën kwamen al vrij snel op gang. Elke 30 minuten werd de dosis verhoogd en dat ging ik toch best voelen – vooral in mijn rug! Om 10.00 uur wist ik even niet meer wat ik moest. Zitten, liggen, lopen… het was het allemaal niet.

Daarom ben ik om 10.30 uur onder de douche gaan zitten op een skippybal. Ik kon lekker met mijn rug onder het warme water, wat een genot was dat! Om 11.00 uur dacht ik dat ik er toch maar weer eens onderuit moest.

”Ik moet poepen!”

Toen ik onder de douche uitkwam, ben ik op een stoel gaan zitten en voelde een persdrang. Ik riep toen nog heel hard tegen mijn vriend: “Ik moet poepen!”

Hij keek me aan en zei: “Nee, jij moet persen!”
Huh, persen? Nu al? “Nee joh! Dat kan niet zo snel bij een eerste”, zei ik nog.

De verloskundige kwam erbij en keek even hoe ver ik was gevorderd. Die zei dat mijn vriend de babykleertjes wel klaar kon gaan leggen. Ik geloofde het nog niet zo, en kon alleen maar denken: ze hebben het mis, dit kan niet zo snel.

7 minuten persen

Jawel hoor. Het tegendeel is me bewezen. Na nog geen 7 minuten persen had ik Luuk op me liggen. Ik kon het amper bevatten, de tranen stroomden over mijn wangen, ik was (en ben!) zo gelukkig!

De placenta moest nog uitgedreven worden, maar dat stelde gelukkig niet zoveel voor na de geboorte van Luuk. 1 keer persen en ook die was eruit. Ik kreeg een kleine hechting en ik ben vervolgens zelf van de verloskamer naar de kraamafdeling gelopen. Ik voelde me erg goed en dat is gelukkig ook zo gebleven.

Wel moesten we nog 24 uur in het ziekenhuis blijven, omdat ik best ver voor mijn uitgerekende datum was ingeleid. Vrijdag 24 oktober mochten we naar huis. En dat was heerlijk genieten, met z’n drietjes.